1η μέρα.
Για να «δραπετεύσει» κάποιος από την Κρήτη, χρειάζεται πλοίο ή αεροπλάνο. Εμείς λοιπόν λόγω μηχανής (V-Strom 650cc), πήραμε το πλοίο από Ηράκλειο για Πειραιά.
2η μέρα.
Το πλοίο έφτασε πολύ νωρίς κι έτσι πρωί πρωί πήραμε το δρόμο για Ξυλόκαστρο (Συκιά) για να επισκεφτούμε αγαπημένους φίλους που είχαμε καιρό να δούμε. Η διαδρομή που ακολουθήσαμε ήταν από την Παλαιά Εθνική οδό Αθηνών-Κορίνθου. Ωραία διαδρομή, με στάση στον Ισθμό.
Η Συκιά (οικισμός πριν το Ξυλόκαστρο) χαρακτηρίζεται από την παραλία της, τα ταβερνάκια και τα café της. Μείναμε μια μέρα, είδαμε τους φίλους μας, κάναμε μπάνιο, βόλτες. Ιδιαίτερο μέρος το πευκόδασος του Ξυλοκάστρου, όπου τα πεύκα φτάνουν μέχρι τη θάλασσα.
3η μέρα.
Μετά το πρωινό ξεκινήσαμε για ορεινή Αρκαδία. Περάσαμε από Στυμφαλία, Λεβίδι και συνεχίσαμε Δημητσάνα και Στεμνίτσα. Στη Στεμνίτσα όπου μείναμε τελικά βρήκαμε ένα πολύ μικρό αλλά φτηνό και καθαρό δωμάτιο.
Η ορεινή Αρκαδία είναι πανέμορφη, με καταπράσινες διαδρομές και πολλά πράγματα να δεις και να επισκεφτείς. Καταρχήν την πολύ γραφική Δημητσάνα. Πήγαμε απογευματάκι για καφέ και βόλτα στα σοκάκια. Στη συνέχεια ακολουθήσαμε μια πολύ ωραία διαδρομή από τη Δημητσάνα μέχρι την Αρχαία Γόρτυς και στο φαράγγι του Λούσιου. Πολύ ιδιαίτερη διαδρομή, πράσινη με βουνά και χαράδρες, και με το Λούσιο γεμάτο νερό παρότι Αύγουστος. Το βράδυ μας το περάσαμε στη Στεμνίτσα στην πλατεία του χωριού με καλό φαγητό και πολλές μπύρες.
4η μέρα
Πήραμε πρωινό στη Στεμνίτσα στο καφενείο «Σιμό & Σιμό» όπου από κει πήραμε πληροφορίες από τον συμπαθέστατο και λαλίστατο ιδιοκτήτη του, για τα μέρη που θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε.
Πήραμε λοιπόν τη μηχανή και ξεκινήσαμε. Στεμνίτσα-Χρυσοβίτσι-Δαβιά-Βυτίνα (στάση για καφέ, ιδιαίτερα τουριστικό μέρος)-χιονοδρομικό Βυτίνας-Ελάτη. Πολύ ωραίες διαδρομές, όπως είπαμε και παραπάνω η ορεινή Αρκαδία είναι πανέμορφη.
Στο Λιμποβίσι επισκεφτήκαμε το σπίτι του Κολοκοτρώνη. Οι μνήμες από την επανάσταση του ’21 όπως διαπιστώσαμε και αργότερα διατηρούνται παντού στην Πελοπόννησο. Ένα πολύ γραφικό χωριό είναι η Καρύταινα. Στην επιστροφή μας για Στεμνίτσα επισκεφτήκαμε (κατάβαση με τα πόδια μιας και η μηχανή πάει μέχρι ένα σημείο) το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου που εντυπωσιακό στέκεται μέσα στο βράχο.
5η μέρα.
Ξυπνήσαμε λίγο απότομα από ένα σεισμό λίγων δευτερολέπτων που ως γνωστό είναι πολύ συχνοί στην Πελοπόννησο. Η θέα που αντικρίσαμε από το παράθυρο ήταν πανέμορφη. Ομίχλη είχε απλωθεί παντού. Μετά το πρωινό μας στην πραγματικά πολύ γραφική πλατεία της Στεμνίτσας αποχαιρετήσαμε την κυρία Ελευθερία (τη γλυκιά σπιτονοικοκυρά μας) και ετοιμαστήκαμε να κατέβουμε στα παράλια. Κάναμε μια στάση στο παραλιακό Άστρο και στη συνέχεια πήγαμε στο κάμπιγκ Ζαρίτσι όπου και κατασκηνώσαμε. Συμπαθέστατο, πολύ εξυπηρετικοί στη ρεσεψιόν, καλή σκίαση και δίπλα σε παραλία. Μετά από μπάνιο φαγητό και μεημεριανή σιέστα, κατεβήκαμε στο Τυρό. Παραθαλάσσιο χωριό με τη θάλασσα κυριολεκτικά μες τα πόδια σου, ιδανικό για φαγητό ποτό καφέ εκεί που σκάει το κύμα.
6η μέρα.
Σήμερα κάναμε μια από τις ωραιότερες διαδρομές, τουλάχιστο μέχρι τώρα. Λεωνίδιο-Κοσμά-Μονή Ελώνης. Η μονή είναι πραγματικά ένα μέρος που πρέπει να επισκεφτεί κανείς. Είναι «γραπωμένη» σε ένα βράχο και η διαδρομή για να φτάσεις εκεί είναι καταπληκτική. Το χωριό Κοσμάς επίσης πολύ όμορφο με μια φοβερή πλατεία που περιτριγυρίζεται από 7 πλατάνια. Βρίσκεις ησυχία, δροσιά, ωραία γλυκά.
7η μέρα.
Η μέρα σήμερα ήταν αφιερωμένη σε ξεκούραση, μπανάκι και χαλάρωση. Η περιοχή γύρω από το Τυρό έχει πολλές παραλίες με καθαρά νερά και χωρίς πολύ κόσμο.
8η μέρα.
Το πρωί ένα μικρό πρόβλημα υγείας, μας ανάγκασε να μαζέψουμε βιαστικά τα πράγματά μας και να πάμε στο Κέντρο Υγείας του Λεωνιδείου. Εντυπωσιαστήκαμε από το κτίριο και την εξυπηρέτηση. Όσο για το πρόβλημα υγείας απ ότι φάνηκε στη συνέχεια ήταν πιο σοβαρό από τη διάγνωση στο Λεωνίδειο.
Απτόητοι όμως συνεχίσαμε για Μονεμβασιά. Σε μία στάση μάθαμε ότι δεν λειτουργεί το εκεί κάμπιγκ και κατευθυνθήκαμε προς Γύθειο. Στο Μαυροβούνι (1χλμ μετά το Γύθειο) βρίσκεις πολλά κάμπιγκ για όλα τα γούστα, αλλά με πολύ κόσμο. Τελικά επιλέξαμε το «Γύθειο Bay» που είχε ένα πολύ ωραίο μπαράκι δίπλα στη θάλασσα. Ότι πρέπει για μπυρίτσες και χαλάρωση.
Το Γύθειο χωρίς να είναι κάτι εξαιρετικό είναι συμπαθέστατο με πολύ καλές ταβέρνες για κρεατοφάγους (κυρίως) και όχι μόνο.
9η μέρα.
Το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζαμε είχε σοβαρέψει και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε και το Κέντρο Υγείας του Γυθείου. Ευτυχώς το πρόβλημα αντιμετωπίστηκε και πήραμε το δρόμο για Μονεμβασιά. Ότι έχετε ακούσει γι αυτή είναι μάλλον αλήθεια. Τουριστική, πολύ γραφική με τη θάλασσα να απλώνεται γύρω της σου θυμίζει μεσαιωνική πόλη με σοκάκια, ταβερνάκια και υψηλούς λογαριασμούς!
Στη συνέχεια τολμήσαμε μια μεγάλη διαδρομή για Ελαφήνησο! Το τοπίο εδώ μας θύμισε πολύ Κρήτη. Από το χωριό Βιγκλάφια πήραμε καραβάκι και σ ένα τέταρτο βρισκόμασταν στην Ελαφόνησο.
ΘΕΕ ΜΟΥ!!! Πάρα πολύς κόσμος και πολύς αέρας που ήταν μεγάλο πρόβλημα γιατί η παραλία ήταν από ψιλή άμμο η οποία σε μαστίγωνε!!! Πρέπει όμως να παραδεχτούμε ότι τα νερά ήταν υπέροχα και σε άλλη περίοδο του χρόνου είναι ένα υπέροχο μέρος για να επισκεφτεί κανείς. Μια παρατήρηση που πρέπει να κάνουμε είναι ότι συναντούσαμε παντού σκουπίδια. Τι κρίμα τα ωραιότερα μέρη της Ελλάδας να είναι τόσο βρώμικα. Μετά το μπάνιο φάγαμε σε ψαροταβέρνα στο λιμάνι. Καλό φαγητό αλλά ακριβό.
10η μέρα.
Επίσκεψη στο σπήλαιο του Διρού. Η βαρκάδα μες το εντυπωσιακό σπήλαιο είναι μοναδική εμπειρία.
11η μέρα.
Αποφασίσαμε να κάνουμε περιήγηση στη Λακωνική Μάνη. Αερόπολη-Κοίτα-Μύλοι όπου βρήκαμε μια τρομερή μικρή παραλία που οι ντόπιοι μάλλον έχουν βγάλει την ταμπέλα για να μην κατεβαίνει πολύς κόσμος! Καφεδάκι στον γραφικό Γερολιμένα. Όλες οι διαδρομές ήταν πολύ ιδιαέτερες. Βουνά, πέτρα, πύργοι και θάλασσα να απλώνεται. Το χωριό Βάθεια ξεχασμένο μέσα στην αγριάδα του τοπίου. Στο Μαρμάρι σταματήσαμε για μπάνιο. Αν πάτε και δε θέλετε κόσμο, προσπεράστε την πρώτη παραλία και με λίγο ποδαρόδρομο κατεβείτε στη δεύτερη. Δυστυχώς και εδώ πολλά σκουπίδια. Φεύγοντας από Μαρμάρι ακολουθήσαμε τη διαδρομή προς Κότρωνα που είναι γεμάτη από μικρά γραφικά χωριά. Μετά τον Κότρωνα μια μπόρα μας ανάγκασε να σταματήσουμε Αερόπολη. Μην ξεγελαστείτε από την πρώτη εικόνα από τον κεντρικό δρόμο, μπείτε στο κέντρο της παλιάς πόλης. Είναι πανέμορφη!!! Μας άρεσε περισσότερο και από τη Μοναμβασιά (δεν είναι τόσο «στημένη»).
12η μέρα.
Η βροχή της προηγούμενης μέρας καθυστέρησε λίγο την αναχώρηση μας, παρόλα αυτά είναι ωραίες οι μπόρες του καλοκαιριού. Πήραμε το δρόμο για το φαράγγι του Καιάδα. Τα λόγια είναι περιττά. Δεν περιγράφεται αυτή η διαδρομή. Μένεις με το στόμα ανοικτό από την ομορφιά του τοπίου (οι οδηγοί προσοχή γιατί το τοπίο σε αποσπά τόσο πολύ που κινδυνεύετε!!!!). Στάση στο Μιστρά. Αν έχεις χρόνο αξίζει να τον γυρίσεις. Κατευθυνθήκαμε προς Καλαμάτα και λίγα χιλιόμετρα πριν μπούμε στην πόλη τα «καμμένα» έκαναν την εμφάνισή τους. Θλιβερό. Προσπεράσαμε την Καλαμάτα, φτάσαμε σε μια περιοχή που λέγεται Πεταλίδι και κατασκηνώσαμε στο «Petalidi beach». Δεν είναι τίποτα φοβερό αλλά ο ιδιοκτήτης ήταν πολύ ευγενικός και κάπου έπρεπε να μείνουμε. Η περιοχή τριγύρω τίποτα ιδιαίτερο τουλάχιστο σε σχέση με ότι που είχαμε δει μέχρι εκείνη τη στιγμή.
13η μέρα.
Πήγαμε στην Κορώνη, παραλιακή πόλη που αυτό που στην πραγματικότητα αξίζει είναι το κάστρο της. Συνεχίσαμε προς Φοινικούντα, ωραίες παραλίες με πολύ κόσμο. Η Μεθώνη πιο κάτω επίσης με ένα επιβλητικό κάστρο.
Στη συνέχεια κάναμε μια στάση στην Πύλο. Όμορφη και γραφική. Είχαμε φάει κόλλημα (κατόπιν προτροπών) να πάμε στην παραλία της Βοϊδοκοιλιάς και πήγαμε. Τώρα τι να πούμε. Να βγάλουμε λάθος όλους τους οδηγούς? Ωραίο? Ναι. Εντυπωσιακό? Εντάξει. Ίσως αν δεν είχε ΤΟΟΟΟΣΟ πολύ κόσμο και ΤΟΟΟΣΑ σκουπίδια να είχαμε άλλη εικόνα. Κρατάμε τις επιφυλάξεις μας. Κάποια μέρη χάνουν την ομορφιά τους από τη βαρβαρότητα των ανθρώπων.
Επιστροφή στο κάμπιγκ Πεταλίδι.
14η μέρα.
Μετά το πρωινό φύγαμε για Κυπαρισσία. Σε μια ώρα περίπου από μια εντελώς αδιάφορη διαδρομή, φτάσαμε και κάναμε μια στάση στην πλατεία της πόλης για καφέ. Τίποτα ιδιαίτερο. Συνεχίσαμε για το κάμπιγκ «Tholo». Πολύ πλάκα. Τίγκα στις σκηνές, εντελώς χύμα, κατασκηνώσαμε δίπλα σε μια πολύ συμπαθητική οικογένεια. Ακριβώς δίπλα υπάρχει μια ταβέρνα με πολύ καλό φαί, καλές τιμές σούπερ εξυπηρέτηση το «Ότι». Η παραλία κάτω από το κάμπιγκ πολύ συμπαθητική.
15η μέρα.
Αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τους καταρράκτες της Νέδας (ο μοναδικός ποταμός με θηλυκό όνομα στην Ελλάδα). Μέσα από χωματόδρομους και στροφές φτάσαμε στο χωριό Πλατάνια, πιο κάτω αφήσαμε τη μηχανή και από κει με αρκετό ποδαρόδρομο φτάσαμε στους καταρράκτες. Πανέμορφο μέρος σε αποζημιώνει για την ταλαιπωρία. Τολμήσαμε και ένα μπάνιο στη λίμνη όπου τα νερά ήταν παγωμένα (δεν ενδείκνυται για καρδιακούς). Μετά από κει επισκεφτήκαμε το ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, εντυπωσιακός και σε τρομερή τοποθεσία. Στη συνέχεια σταματήσαμε στο γραφικό χωριό Ανδρίτσαινα για φαγητό.
16η μέρα.
Ένα πρόβλημα στη μηχανή (μετά από πτώση στον καρόδρομο για τη Νέδα) μας οδήγησε στον Πύργο Ηλείας. Μότο Πασχάλης. Όλα τα λεφτά. Ευγενέστατος, εξυπηρετικότατος περιποιήθηκε το «μωρό» μας.
Μετά πήγαμε στην Αρχαία Ολυμπία. Τι να πει κανείς γι αυτό το μέρος….Πολύ καλοφτιαγμένο και το μουσείο. Όμως μην κάτσετε στο χωριό!!! Θα σας συμπεριφερθούν σαν κινούμενα πορτοφόλια!!!
Η επιστροφή μας στο κάμπιγκ έγινε μέσα από διαδρομές που υπήρχαν μεγάλες καμένες εκτάσεις. Τι να πει κανείς.
17η μέρα.
Πήραμε το δρόμο για το Αίγιο. Φτάσαμε στο Δήμο Συμπολιτείας όπου μας περίμενε μια καλή μας φίλη. Μείναμε για 2 μέρες με πολύ φαί ποτό και καλή παρέα.
Η Πελοπόννησος είναι ένας τόπος πολύ όμορφος. Έχει θάλασσα, βουνά, την αγριάδα της πέτρας αλλά και την ηρεμία του πράσινου. Με ωραίους ανθρώπους (κυρίως στα ορεινά) και πολύ ιδιαίτερα μέρη, με απίστευτες εναλλαγές εικόνων και συναισθημάτων.
Και στη άλλη με καλό!!! (με μικρότερη καθυστέρηση στην καταγραφή!)
